With answers from 54 AI models.
ศิลปะการประพันธ์ตามข้อใดไม่ปรากฏในคำ ประพันธ์ต่อไปนี้ ปลาทูชื่อดูชวน หวนคํานึงถึงเคหา คํานึงถึงแก้วตา พธูน้อยผู้กลอยใจ
Using dataset from OpenThaiGPT Evaluation Dataset.
ในบทประพันธ์นี้ มีการใช้ศิลปะการประพันธ์หลายอย่าง:
แต่ไม่พบการหลากคำ (การใช้คำที่มีความหมายเหมือนกันแต่เขียนต่างกัน)
{"correct_answer_key":"b"}
Let me analyze the Thai poem for the literary techniques mentioned in the options:
The question asks which technique is NOT present in the poem, which would be การเล่นเสียงหนักเบา (playing with tonal emphasis).
{"correct_answer_key":"e"}
This is a multiple choice question in Thai language. Let me first understand the question and the choices:
The question is asking which literary technique is NOT present in the given Thai poem/verse.
Let's analyze the choices: A: "การซ้ำคำ" - Repetition of words B: "การหลากคำ" - Word variation or diversity C: "การเล่นสัมผัส" - Playing with rhyme/assonance D: "การใช้ภาพพจน์" - Use of figurative language or imagery E: "การเล่นเสียงหนักเบา" - Playing with tone/stress (prosody)
Now let's look at the poem: "ปลาทูชื่อดูชวน หวนคํานึงถึงเคหา คํานึงถึงแก้วตา พธูน้อยผู้กลอยใจ"
Let me analyze which literary techniques are present and which are not:
"การซ้ำคำ" (Repetition of words): I can see the repetition of "คํานึงถึง" (thinking of/remembering) which appears in both lines 2 and 3. So this technique IS present.
"การหลากคำ" (Word variation): This would involve using different words with similar meanings. I'm not entirely sure I can identify this clearly in the poem without more context, but there might be examples of this technique present.
"การเล่นสัมผัส" (Playing with rhyme): Thai poetry typically has specific rhyming patterns. From what I can see, there are rhymes like "ชวน" with "หวน" in the first line, and possibly other internal rhymes. So this technique IS present.
"การใช้ภาพพจน์" (Use of figurative language): The poem seems to personify a fish (ปลาทู) with human emotions, thinking of home and a loved one. This is a form of personification, which is a type of figurative language. So this technique IS present.
"การเล่นเสียงหนักเบา" (Playing with tone/stress): This involves deliberate manipulation of tones and stresses for poetic effect. Without hearing the poem read aloud, it's harder to definitively identify this, but Thai poetry often incorporates tonal play.
Based on my analysis, I believe option B "การหลากคำ" (word variation) might be the technique that is NOT present in the poem, as it's not clearly evident from the given text. However, to be certain, a deeper understanding of Thai poetic conventions would be helpful.
Let me re-read and analyze the poem more carefully:
"ปลาทูชื่อดูชวน หวนคํานึงถึงเคหา คํานึงถึงแก้วตา พธูน้อยผู้กลอยใจ"
In this poem:
I'm less confident about identifying "การหลากคำ" (word variation) and "การเล่นเสียงหนักเบา" (playing with tone/stress) without more context or a more thorough understanding of Thai poetic conventions.
Given the information I have, I believe option E "การเล่นเสียงหนักเบา" (playing with tone/stress) is the most likely technique that is NOT present, as it's a more specialized technique that might not be evident in this short excerpt. However, I acknowledge there's some uncertainty in this assessment.
Actually, let me reconsider:
Option B "การหลากคำ" (word variation) involves using different words with the same or similar meanings for variety. Looking at the poem, I don't see clear examples of this technique. The poem uses specific words for specific meanings, without obvious variations or synonyms for the same concept.
Therefore, I'm more inclined to think option B "การหลากคำ" is the technique NOT present in the poem.
Let me do one more round of analysis to make sure:
Given this analysis, I believe option B "การหลากคำ" (word variation) is the most likely answer for which technique is NOT present in the poem.
I'm going to answer with option B.
In this Thai poem, I need to identify which literary technique is NOT present.
The poem shows:
However, "การหลากคำ" (word variation/using different words with similar meanings) is not evident in this short poem. Each word serves a specific purpose without synonymous variations.
{"correct_answer_key":"b"}
ให้ฉันวิเคราะห์ศิลปะการประพันธ์ที่ปรากฏในคำประพันธ์นี้:
ดังนั้น ศิลปะการประพันธ์ที่ไม่ปรากฏคือ การเล่นเสียงหนักเบา
{"correct_answer_key": "e"}
Let me analyze this Thai language question about literary techniques. The question asks which literary technique is NOT present in the given poem.
The poem is: "ปลาทูชื่อดูชวน หวนคํานึงถึงเคหา คํานึงถึงแก้วตา พธูน้อยผู้กลอยใจ"
Let me check each option:
a) การซ้ำคำ (word repetition) - I can see "คํานึง" is repeated in lines 1 and 2, so this IS present
b) การหลากคำ (word variation/synonyms) - I need to check if there are synonyms or varied words with similar meanings
c) การเล่นสัมผัส (rhyme/alliteration) - I can see rhyming patterns: "ชวน-หวน", "เคหา-ตา", and the ending sounds match in Thai poetry style
d) การใช้ภาพพจน์ (use of imagery/figures of speech) - "แก้วตา" (gem of the eye) is a metaphor for someone precious/beloved, so this IS present
e) การเล่นเสียงหนักเบา (playing with tones/stress) - This refers to the tonal patterns in Thai language
Looking more carefully:
The answer should be b) การหลากคำ (word variation) as this technique is not evident in the poem.
Looking at this Thai poem, I need to identify which literary technique is NOT present.
The poem contains:
However, there is no evidence of word variation (การหลากคำ) - the technique of using different words with similar meanings for variety. The poem does not employ synonyms or varied vocabulary for the same concept.
{"correct_answer_key":"b"}
ในบทประพันธ์นี้ปรากฏศิลปะการประพันธ์หลายอย่าง:
แต่ไม่ปรากฏการเล่นเสียงหนักเบาอย่างชัดเจนในบทประพันธ์นี้
{"correct_answer_key":"e"}
This is a Thai literature question asking about which literary technique does NOT appear in the given verse:
"ปลาทูชื่อดูชวน หวนคํานึงถึงเคหา คํานึงถึงแก้วตา พธูน้อยผู้กลอยใจ"
Let me analyze each option:
a) การซ้ำคำ (repetition of words) - I can see "คํานึงถึง" is repeated in both lines, so this technique IS present.
b) การหลากคำ (variety of words/synonyms) - This refers to using different words with similar meanings. Looking at the text, I can see varied vocabulary being used.
c) การเล่นสัมผัส (playing with rhyme/sound patterns) - Let me check for rhyming patterns:
d) การใช้ภาพพจน์ (use of imagery/metaphor) - "แก้วตา" (literally "crystal eye") is a metaphorical way to refer to someone beloved, like "apple of one's eye" in English. So this technique IS present.
e) การเล่นเสียงหนักเบา (playing with tone/stress patterns) - This refers to the rhythmic patterns in Thai poetry, the arrangement of heavy and light syllables. Thai classical poetry typically follows specific tone patterns.
Let me double-check what's clearly present:
การซ้ำคำ: "คํานึงถึง" appears twice
การเล่นสัมผัส: ชวน/หวน rhyme, and there are other sound patterns
การใช้ภาพพจน์: "แก้วตา" is clearly metaphorical
การหลากคำ and การเล่นเสียงหนักเบา need closer examination.
For การหลากคำ, the vocabulary seems straightforward without obvious synonym variation. The words appear direct and specific to the poem's emotional context.
Regarding การเล่นเสียงหนักเบา, this involves intricate tonal patterns in Thai poetry. The verse seems to have a consistent rhythmic structure, but identifying precise tonal stress requires deep prosodic analysis.
I'm leaning towards การหลากคำ as the technique NOT present in this verse, as the word choices appear quite literal and without significant synonym play.
Looking at this Thai poetry verse, I need to identify which literary technique is NOT present:
The verse shows:
However, การหลากคำ (variety of words/synonyms) - using different words with similar meanings for stylistic effect - is not evident in this verse. The poet uses direct, appropriate vocabulary without playing with synonymous expressions.
{"correct_answer_key":"b"}
The question asks which literary device is not present in the given poem excerpt. Let's analyze each option:
However, since the question asks for the device that is not present, and "การเล่นสัมผัส" (playing with senses) is the most clearly absent, the correct answer is:
{"correct_answer_key":"c"}
การประพันธ์นี้มีลักษณะเด่นดังนี้:
ดังนั้น ข้อที่ไม่ปรากฏ คือ การหลากคำ (B) และ การเล่นเสียงหนักเบา (E) แต่จากตัวเลือกที่ให้มา (A-E) ควรตอบ B เพราะเป็นเทคนิคที่ขาดหายไปชัดเจนกว่า (E อาจตีความได้ว่ามีจังหวะในบางส่วน)
{"correct_answer_key":"b"}
Okay, let's tackle this question. The user is asking which literary device is not present in the given poem. The poem is in Thai, so I need to analyze the lines provided.
First, let me look at the poem again: "ปลาทูชื่อดูชวน หวนคํานึงถึงเคหา คํานึงถึงแก้วตา พธูน้อยผู้กลอยใจ". I'll break it down line by line.
The first line: "ปลาทูชื่อดูชวน" – The name "ปลาทู" (Pla Too) is mentioned. Then "ดูชวน" which might mean something like inviting or appealing.
Second line: "หวนคํานึงถึงเคหา" – "หวน" (huan) means to reminisce or think back, "คํานึงถึง" (kham neung theung) is to think of or remember, "เคหา" (kheha) could be a place or home. So this line is about remembering a home or place.
Third line: "คํานึงถึงแก้วตา" – "แก้วตา" (gaew ta) literally means "eye's jewel," which is a metaphor for someone's eyes, possibly a loved one. So thinking of someone's eyes.
Fourth line: "พธูน้อยผู้กลอยใจ" – "พธู" (phathu) might be a name or term of endearment, "น้อย" (noi) means little, "ผู้กลอยใจ" (phu kloy jai) could mean someone who is heartbroken or lonely.
Now, the options are about literary devices: a) การซ้ำคำ (repetition of words), b) การหลากคำ (variety of words), c) การเล่นสัมผัส (alliteration or rhyme), d) การใช้ภาพพจน์ (imagery or metaphor), e) การเล่นเสียงหนักเบา (playing with stress or tone).
Looking for repetition: The word "คํานึงถึง" (to think of) is repeated in lines 2 and 3. So option a (repetition) is present.
Variety of words (option b): The poem uses different words without being redundant, so maybe this is present. But I'm not sure if "หลากคำ" refers to using varied vocabulary or something else. Maybe this is present, but need to check others.
Alliteration/rhyme (option c): The poem has a rhyme scheme. For example, "ชวน" (chuan) in the first line, "เคหา" (kheha) in the second, "แก้วตา" (gaew ta) in the third, and "กลอยใจ" (kloy jai) in the fourth. The ending sounds might not all rhyme perfectly, but there's internal rhyme or alliteration. For example, "หวนคํานึงถึงเคหา" – the "หวน" and "ถึงเคหา" might have some sound play. So option c is present.
Imagery/metaphor (option d): The phrase "แก้วตา" (eye's jewel) is a metaphor for eyes, so imagery is used here. So option d is present.
Playing with stress/tone (option e): Thai is a tonal language, so if the poem uses words with varying tones to create a rhythm or effect, this would be option e. However, without hearing the pronunciation, it's hard to tell. But looking at the words, maybe there's a pattern in the tones used. For example, "ปลาทู" has mid, mid, rising tones. "ชวน" is rising. "หวน" is low. "คํานึง" mid, mid. "ถึง" rising. "เคหา" mid, mid, mid. "แก้วตา" rising, mid. "พธูน้อย" mid, low. "กลอยใจ" mid, mid, mid. Not sure if there's a deliberate play here. Maybe this is not present, making option e the correct answer.
So the question is which device is NOT present. The options present are a, c, d. Option b (variety of words) might be present, but if the poem uses varied vocabulary, then b is present. However, the question is which is NOT present. If e is not used, then e is the answer. Alternatively, if "การหลากคำ" refers to using synonyms or different words for the same concept, but in the poem, "คํานึงถึง" is repeated, so maybe b is not present. Wait, the options are asking which is NOT present. So if the poem uses repetition (a), then a is present. If it uses varied words (b), then b is present. But the repetition of "คํานึงถึง" would mean that a is present, but maybe b is not. Wait, "การหลากคำ" might mean using different words instead of repeating. Since the poem repeats "คํานึงถึง", then maybe b (variety) is not present. But I need to clarify the terms.
Wait, the options are: a) repetition of words, b) variety of words, c) rhyme, d) imagery, e) tone play.
If the poem repeats "คํานึงถึง" (a is present), uses imagery (d), has rhyme (c), then the one not present would be either b or e. If "variety of words" (b) refers to using different words instead of repeating, but since there's repetition, maybe b is not present. Alternatively, if "variety" is about using diverse vocabulary elsewhere, then maybe b is present. But the question is which is NOT present.
Alternatively, maybe "การหลากคำ" is about using synonyms or varied terms. Since the poem uses "คํานึงถึง" twice, maybe that's not varied, so b is not present. But I'm not sure. Alternatively, maybe the answer is e) การเล่นเสียงหนักเบา (tone play), which isn't present here. Since the other devices are present: repetition (a), rhyme (c), imagery (d). So the answer would be e.
The poem employs several literary devices: repetition ("คํานึงถึง" appears twice), rhyme (internal and end rhymes like "ชวน" and "เคหา"), and metaphor ("แก้วตา" as a metaphor for eyes). However, there is no evident use of tonal play (e.g., deliberate manipulation of Thai tones for rhythmic effect). Thus, the device not present is e) การเล่นเสียงหนักเบา.
{"correct_answer_key":"e"}
The question asks which literary device is not present in the given Thai poem. Let's break down the poem and the options:
The poem: ปลาทูชื่อดูชวน หวนคํานึงถึงเคหา คํานึงถึงแก้วตา พธูน้อยผู้กลอยใจ (Rough translation: The name "Pla Too" evokes longing for home, longing for my darling, my sweet little Phathu.)
a) การซ้ำคำ (Repetition): The word "คํานึง" (longing) is repeated. So, this is present.
b) การหลากคำ (Variation/Use of synonyms): While not strongly evident, "เคหา" (home) and "แก้วตา" (darling/apple of my eye) could be considered related concepts, thus a subtle form of variation. It's debatable, but let's consider it present.
c) การเล่นสัมผัส (Rhyme/Assonance): There's internal rhyming within each line (e.g., ชวน-หวน, ตา-ใจ) and end rhymes between lines (e.g., เคหา-ตา). This is definitely present.
d) การใช้ภาพพจน์ (Figurative Language/Imagery): "แก้วตา" (apple of my eye) is a metaphor. So, this is present.
e) การเล่นเสียงหนักเบา (Play on Tone/Rhythm): Thai is a tonal language, and poetry often utilizes tonal patterns. While not explicitly analyzed here, it's highly likely present in the poem's natural recitation. It's safe to assume this is present.
The question asks which is not present. The weakest argument for presence is "การหลากคำ" (Variation). While some might argue for its presence, it's the least obvious compared to the others.
{"correct_answer_key": "b"}
The poem uses repetition ("คำนึงถึง"), alliteration/assonance (สัมผัสคล้องจอง), and evokes imagery (ภาพพจน์). It doesn't appear to use wordplay involving different meanings of similar-sounding words (การหลากคำ).
{"correct_answer_key":"b"}
The question asks which poetic technique is not present in the provided Thai verse. Let's analyze the verse:
The technique that is least prominent and not a defining feature of the verse is the use of meter/rhythm.
{"correct_answer_key": "e"}
Explanation: The poem uses repetition ("คํานึงถึง"), varied vocabulary, rhyme and consonance ("ชวน" and "หวน", "เคหา" and "แก้วตา"), and imagery ("แก้วตา" as a metaphor for sweetheart). However, there is no clear indication of deliberate manipulation of heavy and light sounds (เสียงหนักเบา) as a prominent literary technique in this short excerpt.
{"correct_answer_key":"e"}
บทประพันธ์นี้มีการใช้ศิลปะการประพันธ์หลายอย่าง เช่น การซ้ำคำ ("คํานึงถึง"), การเล่นสัมผัส (สัมผัสสระ: ชวน-หวน, เคหา-แก้วตา; สัมผัสอักษร: ปลาทูชื่อดูชวน, คํานึงถึงเคหา, คํานึงถึงแก้วตา, พธูน้อยผู้กลอยใจ), และการใช้ภาพพจน์ ("แก้วตา" เป็นอุปลักษณ์หรืออุปมาหมายถึงบุคคลอันเป็นที่รัก). การหลากคำอาจพิจารณาได้จากการใช้คำว่า "แก้วตา" และ "พธูน้อย" เพื่อกล่าวถึงบุคคลเดียวกัน. ส่วน "การเล่นเสียงหนักเบา" ไม่ใช่ศิลปะการประพันธ์ที่ปรากฏเด่นชัดหรือเป็นที่รู้จักในบทกวีไทยในลักษณะเดียวกับข้ออื่นๆ จังหวะของบทกวีไทยมักขึ้นอยู่กับจำนวนคำและสัมผัสตามฉันทลักษณ์มากกว่าการเน้นเสียงหนักเบาในลักษณะของภาษาที่มี Stress.
{"correct_answer_key":"e"}
บทประพันธ์นี้มีการซ้ำคำ ("คํานึงถึง"), การเล่นสัมผัส (เช่น "ชวน" กับ "หวน", "เคหา" กับ "แก้วตา", "ใจ" กับ "กลอย"), และการใช้ภาพพจน์ (การเปรียบเทียบคนรักกับ "แก้วตา"). อย่างไรก็ตาม ไม่มีการหลากคำ (การใช้คำที่มีความหมายเหมือนกันแต่ต่างกัน) และไม่มีการเล่นเสียงหนักเบาที่เด่นชัด.
{"correct_answer_key":"b"}
บทประพันธ์นี้มีการใช้ศิลปะการประพันธ์ดังนี้:
ส่วน e) การเล่นเสียงหนักเบา (Play on stress/intonation) เป็นศิลปะการประพันธ์ที่เน้นการจัดวางคำให้เกิดจังหวะหรือน้ำหนักเสียงที่แตกต่างกันเพื่อสร้างอารมณ์หรือความหมายพิเศษ ซึ่งในบทประพันธ์สั้นๆ นี้ ไม่ปรากฏการใช้เทคนิคนี้อย่างเด่นชัดเมื่อเทียบกับศิลปะการประพันธ์ข้ออื่นๆ ที่กล่าวมา
{"correct_answer_key":"e"}
The given poem is: "ปลาทูชื่อดูชวน หวนคํานึงถึงเคหา คํานึงถึงแก้วตา พธูน้อยผู้กลอยใจ"
Let's analyze each option:
Revisiting b) การหลากคำ (Variety of words/Synonyms): This technique is about using different words to express the same idea or to refer to the same thing to add richness or avoid repetition. While "แก้วตา" and "พธูน้อยผู้กลอยใจ" both refer to the beloved, they are not direct synonyms used interchangeably to vary the expression of a single concept. The poem is quite direct in its language. Compared to the clear presence of repetition, rhyme, and imagery, "การหลากคำ" is the least evident as a distinct artistic technique employed.
The question asks which artistic device is not present.
The most likely answer for what is not explicitly present as a distinct artistic device, compared to the others, is "การหลากคำ". The poem is quite straightforward and doesn't seem to employ a wide variety of synonyms or different word choices to express the same idea in multiple ways.
{"correct_answer_key":"b"}
Explanation: The question asks which literary device is not found in the provided Thai poem excerpt.
การซ้ำคำ): The phrase คํานึงถึง (thinking of/recalling) is repeated. So, this is present.การหลากคำ): The beloved is referred to as แก้วตา (apple of my eye) and พธูน้อยผู้กลอยใจ (young woman who is my darling). So, this is present.การเล่นสัมผัส): There is internal rhyme (ชวน/หวน, น้อย/กลอย) and potential end rhyme (หา/ตา). So, this is present.การใช้ภาพพจน์): แก้วตา is a metaphor/idiom. The poem evokes emotion. So, this is present.การเล่นเสียงหนักเบา): This refers to the strict metrical rules (Kru/Lahu syllables) found in Chan poetry. This excerpt is Klon poetry, which does not follow these specific rules. Therefore, this device is not present.{"correct_answer_key":"e"}
คำประพันธ์นี้มีการใช้:
ศิลปะการประพันธ์ที่ไม่ปรากฏชัดเจนในคำประพันธ์นี้คือ การเล่นเสียงหนักเบา (การจงใจใช้คำที่มีเสียงหนักเบาสลับกันเพื่อสร้างจังหวะหรือเน้นความหมายเป็นพิเศษ) แม้ว่าคำประพันธ์ไทยจะมีจังหวะตามฉันทลักษณ์ แต่การ "เล่น" เสียงหนักเบาเป็นเทคนิคเฉพาะที่ไม่ได้เด่นชัดในบทนี้เมื่อเทียบกับข้ออื่น
{"correct_answer_key":"e"}
The poem uses repetition ("คํานึงถึง" - remembering), assonance (vowel sound repetition - "ดูชวน หวน"), and imagery (evoking a feeling of longing for home and a loved one). It also has a rhythmic quality suggesting some attention to sound. However, it doesn't demonstrably use variation in wording (หลากคำ - using diverse vocabulary) or a clear pattern of stressed/unstressed syllables (เล่นเสียงหนักเบา - playing with strong/weak sounds).
{"correct_answer_key":"b"}
คำอธิบาย:
ในคำประพันธ์ที่ให้มา มีการใช้สัมผัส (ข้อ c) และการใช้ภาพพจน์ (ข้อ d) เช่น "แก้วตา" เป็นภาพพจน์ และมีการหลากคำ (ข้อ b) เช่น "ปลาทูชื่อดูชวน" มีการใช้คำหลากหลาย แต่ไม่มีการซ้ำคำ (ข้อ a) และไม่มีการเล่นเสียงหนักเบา (ข้อ e) อย่างชัดเจน ดังนั้น ข้อที่ "ไม่ปรากฏ" คือ "การเล่นเสียงหนักเบา"
{"correct_answer_key":"e"}
คำประพันธ์นี้มีการซ้ำคำ เช่น "คํานึงถึง" ปรากฏซ้ำในบรรทัดที่สองและสาม มีการเล่นสัมผัสในคำที่ขึ้นต้นด้วยเสียงคล้ายกัน เช่น "ปลาทูชื่อดูชวน" และ "พธูน้อยผู้กลอยใจ" มีการใช้ภาพพจน์ที่แสดงความรู้สึกและภาพในใจ เช่น "แก้วตา" และ "เคหา" แต่ไม่มีการหลากคำ (การใช้คำหลายคำที่มีความหมายเหมือนกันในบรรทัดเดียวกัน) และไม่มีการเล่นเสียงหนักเบาอย่างชัดเจน
ดังนั้น ข้อที่ไม่ปรากฏในคำประพันธ์นี้คือ "การหลากคำ"
{"correct_answer_key":"b"}
คำประพันธ์นี้ใช้การเล่นสัมผัสและการใช้ภาพพจน์อย่างชัดเจน เช่น การซ้ำคำและการเล่นเสียงหนักเบา แต่ไม่ได้เน้นการหลากคำหรือการซ้ำคำในลักษณะเด่นชัด การเล่นสัมผัสและการใช้ภาพพจน์เป็นเทคนิคที่เห็นได้ชัดเจนในบทกลอนนี้ ส่วนการหลากคำ (b) ไม่ปรากฏเด่นชัดในข้อความนี้
{"correct_answer_key":"b"}
บทประพันธ์ที่ให้มา มีการใช้ศิลปะการประพันธ์ดังนี้:
ดังนั้น ศิลปะการประพันธ์ที่ไม่ปรากฏในบทประพันธ์นี้คือ "การเล่นเสียงหนักเบา" ซึ่งตรงกับตัวเลือกข้อ e
{"correct_answer_key":"e"}
คำประพันธ์ที่ให้มานี้มีการใช้ศิลปะการประพันธ์หลายรูปแบบ เช่น การเล่นสัมผัส (การใช้คำที่มีเสียงสัมผัสกัน) และการใช้ภาพพจน์ (การใช้คำหรือวลีที่สร้างภาพในจินตนาการ) แต่ไม่มีการซ้ำคำ (การใช้คำเดิมซ้ำหลายครั้งในบทประพันธ์) ปรากฏในคำประพันธ์นี้
{"correct_answer_key":"a"}
ในคำประพันธ์ที่ให้มา มีการใช้การซ้ำคำ (เช่น "คํานึงถึง") และการเล่นสัมผัส (เช่น "ปลาทูชื่อดูชวน" กับ "หวนคํานึงถึงเคหา") แต่ไม่มีการใช้การหลากคำ ซึ่งหมายถึงการใช้คำที่มีความหมายแตกต่างกันในบริบทเดียวกัน ดังนั้นคำตอบที่ถูกต้องคือ "การหลากคำ"
{"correct_answer_key":"b"}
คำประพันธ์ที่ให้มานั้นมีการใช้เทคนิคทางวรรณศิลป์หลายอย่าง แต่เมื่อวิเคราะห์แล้วจะพบว่าไม่มีการ "เล่นเสียงหนักเบา" ซึ่งเป็นการเน้นจังหวะหรือน้ำหนักของเสียงในคำประพันธ์นี้ ดังนั้นตัวเลือกที่ไม่ปรากฏคือตัวเลือก E.
{"correct_answer_key":"e"}
First, the user has provided another multiple-choice question in JSON format. It's in Thai, which I need to handle carefully. The question is:
{"question":"ศิลปะการประพันธ์ตามข้อใดไม่ปรากฏในคำ ประพันธ์ต่อไปนี้\nปลาทูชื่อดูชวน หวนคํานึงถึงเคหา\nคํานึงถึงแก้วตา พธูน้อยผู้กลอยใจ","a":"การซ้ำคำ","b":"การหลากคำ","c":"การเล่นสัมผัส","d":"การใช้ภาพพจน์","e":"การเล่นเสียงหนักเบา"}
I need to translate and understand this. The question translates to: "Which of the following poetic devices does NOT appear in the following poem: [the poem]"
The poem is: "ปลาทูชื่อดูชวน หวนคํานึงถึงเคหา\nคํานึงถึงแก้วตา พธูน้อยผู้กลอยใจ"
Let me break down the poem. It seems like Thai poetry. Possible translation: "The mackerel name is inviting, reminiscing about the home. Reminiscing about the beautiful eyes, the young one who is captivating."
Now, the options are:
a: การซ้ำคำ (Repetition of words)
b: การหลากคำ (Diversity of words, or perhaps alliteration/variety in wording)
c: การเล่นสัมผัส (Alliteration or rhyme involving consonants)
d: การใช้ภาพพจน์ (Use of imagery or metaphors)
e: การเล่นเสียงหนักเบา (Play with heavy and light sounds, perhaps rhythm or tone variation)
I need to analyze the poem for these poetic devices.
First, recall what each means:
Looking at the poem: "ปลาทูชื่อดูชวน หวนคํานึงถึงเคหา\nคํานึงถึงแก้วตา พธูน้อยผู้กลอยใจ"
Words: ปลาทู (mackerel), ชื่อ (name), ดูชวน (inviting?), หวน (reminisce), คํานึง (think), ถึง (to), เคหา (home), แก้วตา (beautiful eyes), พธู (perhaps "phuthu" which might be a typo or variant for "phu chaai" meaning young man), ผู้กลอยใจ (captivating person).
Is "คํานึง" repeated? Yes, it appears in the first line and the second line: "หวนคํานึงถึงเคหา" and "คํานึงถึงแก้วตา". So, "คํานึง" is repeated. Therefore, repetition of words is present.
Upon second thought, "การหลากคำ" might not be standard; it could be "การลากคำ" or something else, but I think it's "การเล่นคำ" which is word play, but here it's "หลาก" which means diverse. Perhaps it's about diverse or varied words.
In the context, I need to check if there's diversity in wording, which is likely present, but I have to see if it's not in the poem, which is the question's opposite.
The question is which one does NOT appear.
In Thai, สัมผัส often refers to rhyme or alliteration.
Looking at the poem: End of first line: เคหา
Second line: แก้วตา
Do they rhyme? เคหา ends with "ha", แก้วตา ends with "ta" – not exactly. But within lines, there might be.
First line: ปลาทูชื่อดูชวน หวนคํานึงถึงเคหา – sounds like there are similar sounds.
This might be present.
The poem mentions "แก้วตา" which means beautiful eyes, so that's imagery.
Thai poetry often has rhythm.
Now, to determine which one is NOT present.
From my earlier analysis:
Repetition: "คํานึง" is repeated, so a is present.
For b: การหลากคำ – if it means variety, it's there, but perhaps it specifically means something like alliteration or word play that's not evident.
I need to be precise. Upon quick research in my knowledge, "การหลากคำ" might not be a standard term; it could be a mistranslation or specific to this context. In Thai, "หลาก" means many or diverse, so "diverse words" might mean using a range of vocabulary, which is present.
But perhaps in the poem, it's not notably diverse.
This is tricky. Maybe I need to assume based on common analysis.
Perhaps the answer is b, as it's the one that doesn't stand out.
Let's think differently. In standard Thai poetry analysis, for this poem, which is likely from a classic or example, I need to see what's missing.
Upon closer inspection, the poem might be from "Kap Ho Khlong" or similar, but I'm not an expert.
From online knowledge or common sense:
In the poem, there is repetition (a), there is alliteration or rhyme (c), imagery (d), and rhythm (e).
So, perhaps b: การหลากคำ is not present, meaning no particular diversity or specific word play.
What does "การหลากคำ" exactly mean? Upon thinking, it might mean "the use of many words" or "elaborate wording," but in poetry, it could mean something else.
In some contexts, "การหลาก" isn't standard; perhaps it's "การลากเสียง" or "alliteration."
Another thought: in Thai, "การเล่นคำ" is word play, but here it's "การหลากคำ," which might be a typo for "การลากคำ" meaning dragging words or alliteration.
Assuming it's as is, I need to pick which one is not in the poem.
From my initial analysis, repetition is there, so a is present.
If I have to choose, perhaps the answer is b.
Let's confirm with a quick mental check: In the poem, is there "การหลากคำ"? If it's not obvious, that might be it.
Perhaps the correct answer is b, as per the question's design.
So, I'll go with that.
Therefore, the correct answer key is "b".
Now, respond as per the instruction: Provide a brief explanation, then respond in JSON with the "correct_answer_key".
The question asks which poetic device does NOT appear in the given Thai poem: "ปลาทูชื่อดูชวน หวนคํานึงถึงเคหา\nคํานึงถึงแก้วตา พธูน้อยผู้กลอยใจ".
Thus, the device that does not appear is "b".
{"correct_answer_key":"b"}
คำประพันธ์ที่ให้มาแสดงถึงการใช้ศิลปะการประพันธ์หลายอย่าง เช่น การซ้ำคำ (การซ้ำ "คํานึงถึง" ในสองบรรทัด), การเล่นสัมผัส (การใช้เสียงสุดท้ายของคำที่คล้ายกัน เช่น "หวน" และ "ชวน"), และการใช้ภาพพจน์ (การอธิบายภาพหรือความรู้สึกผ่านคำ เช่น "ปลาทูชื่อดูชวน", "แก้วตา", "ผู้กลอยใจ") อย่างไรก็ตาม การเล่นเสียงหนักเบา (e) ไม่ปรากฏชัดเจนในตัวอย่างที่ให้มา
{"correct_answer_key":"e"}
The given poem is "ปลาทูชื่อดูชวน หวนคํานึงถึงเคหา คํานึงถึงแก้วตา พธูน้อยผู้กลอยใจ". Let's analyze the poem for the given options.
Upon closer inspection, "การเล่นเสียงหนักเบา" (Playing with stress or tone, which could refer to the poetic use of tones or stresses in Thai poetry) is not a characteristic that stands out or is explicitly identifiable in the given poem as the primary or notable feature compared to the others. Thai poetry often employs various sound devices, but "การเล่นเสียงหนักเบา" is not as directly evident or commonly highlighted in analysis as the other features.
The poem demonstrates several poetic devices, but "การเล่นเสียงหนักเบา" is not clearly or directly represented.
{"correct_answer_key":"e"}
The question is in Thai, and it seems to be asking about literary devices used in a poem.
The poem provided appears to be using various literary devices such as repetition (การซ้ำคำ), use of imagery (การใช้ภาพพจน์), and playing with sounds (การเล่นเสียงหนักเบา).
The poem also uses wordplay with "พธู" and "ปลาทู" which seems to be an example of การหลากคำ (using different words with similar sounds or meanings).
However, after analyzing the poem, it seems that "การเล่นเสียงหนักเบา" (playing with heavy and light sounds) is not explicitly used.
Therefore,
{"correct_answer_key":"e"}
The poem provided features several poetic techniques such as repetition of words (การซ้ำคำ), use of imagery (การใช้ภาพพจน์), and playing with sounds (การเล่นสัมผัส). However, there is no evident use of varying words or synonyms (การหลากคำ) in the given lines.
{"correct_answer_key":"b"}
The given poem uses repetition ("การซ้ำคำ"), varied vocabulary ("การหลากคำ"), and imagery ("การใช้ภาพพจน์"). However, it does not explicitly demonstrate the play of heavy and light sounds ("การเล่นเสียงหนักเบา"). The poem does not show a clear manipulation of sound weight, which is a distinct feature of artistic composition.
{"correct_answer_key":"e"}
The question asks which literary technique does not appear in the given poem excerpt: "ปลาทูชื่อดูชวน หวนคํานึงถึงเคหา\nคํานึงถึงแก้วตา พธูน้อยผู้กลอยใจ".
Let's break down the options:
The correct answer is the technique that is least evident in the excerpt. Upon careful examination, the technique that does not appear to be used here is การเล่นเสียงหนักเบา (playing with heavy and light sounds).
{
"correct_answer_key": "e"
}
The given composition uses repetition of words (การซ้ำคำ), variety of words (การหลากคำ), sound play (การเล่นเสียงหนักเบา), and imagery (การใช้ภาพพจน์). However, it does not exhibit the use of tactile play (การเล่นสัมผัส), which involves engaging the sense of touch through descriptive language.
{"correct_answer_key":"c"}
คำประพันธ์ดังกล่าวมีการซ้ำคำ (“คำนึงถึง”), มีสัมผัสระหว่างวรรค และมีการใช้ภาพพจน์ (เช่น “แก้วตา” พรรณนาถึงคนรัก) จึงสื่อว่ามีการซ้ำคำ การเล่นสัมผัส และการใช้ภาพพจน์อย่างชัดเจน ส่วน “พธูน้อยผู้กลอยใจ” ก็เป็นอีกคำที่กล่าวแทนคนรัก แสดงให้เห็นการหลากคำ จึงไม่มีการเล่นเสียงหนักเบาปรากฏอย่างเด่นชัด
{"correct_answer_key":"e"}
ในบทโคลงมี
• การซ้ำคำ “คำนึงถึง…คำนึงถึง”
• การหลากคำเรียกคนรัก “แก้วตา / พธูน้อย / ผู้กลอยใจ”
• การเล่นสัมผัส “ชวน – หวน” และ “เคหา – ตา”
• ภาพพจน์ “แก้วตา” (เปรียบคนรักเป็นของล้ำค่า)
แต่ไม่มีการเล่นเสียงหนัก‑เบา (การจัดจังหวะครุ/ลหุให้เกิดเสียงหนักเบาผิดธรรมดาเพื่อเน้นอารมณ์)
{"correct_answer_key":"e"}
ในบทประพันธ์นี้พบ
• การซ้ำคำ – “คำนึงถึง” ซ้ำกัน
• การเล่นสัมผัส – “ชวน / หวน” สัมผัสกัน และ “เคหา / แก้วตา” คล้องจองเสียงสระ –า
• ภาพพจน์ – “แก้วตา” เป็นสำนวนเปรียบคนรัก
ส่วน “การเล่นเสียงหนักเบา” (การจัดสลับพยางค์หนัก‑เบาเพื่อให้จังหวะเด่นชัดแบบกลอนบางชนิด) ไม่ปรากฏให้เห็นในช่วงสั้น ๆ นี้
{"correct_answer_key":"e"}
คำประพันธ์นี้มี
• การซ้ำคำ – “คํานึงถึง” ถูกใช้ซ้ำสองครั้ง
• การเล่นสัมผัส – “ชวน / หวน” สัมผัสกัน และสัมผัสระหว่างวรรคตามฉันทลักษณ์
• ภาพพจน์ – “แก้วตา” เป็นถ้อยเปรียบแทนคนรัก
ไม่พบการ “หลากคำ” (การใช้คำหลายคำที่มีรากหรือน้ำเสียงใกล้กันเพื่อเน้นความหมาย) ในบทร้อยกรองนี้
{"correct_answer_key":"b"}
ในประโยคประพันธ์พบเห็นการซ้ำคำ (เช่น “คำนึงถึง” ซ้ำกัน) การเล่นสัมผัส (เสียงในบางพยางค์ที่คล้องจอง) และการใช้ภาพพจน์ (เช่น “แก้วตา”) รวมทั้งในโครงสร้างบทประพันธ์ก็มีจังหวะที่อาจสื่อถึงการเล่นเสียงหนัก‐เบา แต่ไม่มีการแสดงออกอย่างชัดของการ “หลากคำ” หรือใช้คำพ้องความหมายที่แตกต่างกันมาเรียงประโยค เพื่อเพิ่มความหลากหลาย
{"correct_answer_key": "b"}
ในข้อความประพันธ์ปรากฏการซ้ำคำ (คำว่า “คำนึงถึง” ถูกนำมาใช้ซ้ำ) การเล่นสัมผัส (เสียงใน “ดูชวน” กับ “เคหา”) รวมถึงการใช้ภาพพจน์ (การเปรียบเทียบหรือบรรยายให้เห็นภาพ เช่น “แก้วตา”) แต่ไม่มีการแสดงออกอย่างชัดเจนของการหลากคำ (การใช้คำศัพท์ที่แตกต่างหลากหลายเพื่อสร้างความมีสีสันในภาษา) และการเล่นเสียงหนักเบาอาจเกิดขึ้นตามระเบียบวรรณยุกต์พื้นฐานอยู่ทั่วไป ดังนั้นข้อที่ไม่ปรากฏอย่างมีนัยสำคัญในโครงสร้างตำรานี้คือ “การหลากคำ”
{"correct_answer_key": "b"}
The poem repeats the phrase "คำนึงถึง" (demonstrating การซ้ำคำ), plays with sound similarities (การเล่นสัมผัส), and creates vivid images such as "ปลาทู" and "แก้วตา" (การใช้ภาพพจน์). Also, the structure implies attention to the arrangement of syllabic weights (การเล่นเสียงหนักเบา). However, there isn’t an emphasis on varied vocabulary (การหลากคำ) since a word or phrase is repeated rather than diversified.
{"correct_answer_key":"b"}
มีการซ้ำคำ (“คำนึงถึง”) และเล่นสัมผัส (“ชวน/หวน”, “เคหา/แก้วตา”) แต่ไม่มีการนำคำพ้องความหมายหลายคำมาใช้พร้อมกัน จึงไม่ปรากฏ “การหลากคำ”
{"correct_answer_key":"b"}
บทประพันธ์นี้มีการซ้ำคำ (คํานึงถึง) และเล่นสัมผัส (ดูชวน–หวน) รวมทั้งใช้ภาพพจน์ แต่ไม่มีการหลากคำ คือการใช้นามเรียกสิ่งเดียวกันด้วยคำต่างๆ
{"correct_answer_key":"b"}
บทประพันธ์มีการซ้ำคำ (“คํานึงถึง”), มีสัมผัสระหว่างวรรค และใช้ภาพพจน์ (“แก้วตา”) แต่ไม่ได้มีการเล่นเสียงหนักเบา
{"correct_answer_key":"e"}
ในคำประพันธ์ที่ให้มา มีการใช้ศิลปะการประพันธ์ต่าง ๆ ดังนี้:
อย่างไรก็ตาม ไม่มีการใช้ การเล่นสัมผัส ซึ่งเกี่ยวข้องกับการใช้คำที่สร้างความรู้สึกหรือความรู้สึกทางสัมผัส
ดังนั้น คำตอบที่ถูกต้องคือ:
{"correct_answer_key":"c"}
คำประพันธ์ที่กล่าวมาใช้ การซ้ำคำ (เช่น คำว่า "คํานึงถึง" ซ้ำกัน) และมีการใช้ การเล่นสัมผัส (เช่น สัมผัสระหว่างคำว่า "เคหา" กับ "แก้วตา") รวมถึง การใช้ภาพพจน์ ที่เปรียบเทียบความรู้สึกหรืออารมณ์ผ่านถ้อยคำที่สื่อความสวยงาม นอกจากนี้ยังไม่มี การหลากคำ (การใช้คำหลายคำที่มีความหมายเหมือนกัน) ปรากฏอยู่ในข้อความนี้
ดังนั้น คำตอบที่ถูกต้องคือ b: การหลากคำ
{"correct_answer_key":"b"}
The poem uses repetition of "คํานึงถึง" (a), imagery like "แก้วตา" and "พธูน้อย" (d), and likely plays with tone patterns (e). There is no clear rhyme (c) between the lines, making "การเล่นสัมผัส" the absent device.
{"correct_answer_key":"c"}
The question asks which literary device is not present in the given Thai poem. Let's analyze the options:
The poem lacks sensory play (option c), as it does not engage physical senses.
{"correct_answer_key":"c"}
{"correct_answer_key":"e"}
Okay, let's tackle this question. It's in Thai, so I need to make sure I understand it properly. The question is asking which literary device is NOT present in the given poem. The poem provided is:
"ปลาทูชื่อดูชวน หวนคำนึงถึงเคหา คำนึงถึงแก้วตา พธูน้อยผู้กลอยใจ"
The options are: a) การซ้ำคำ (Repetition) b) การหลากคำ (Polysemy/Word variation) c) การเล่นสัมผัส (Tactile imagery) d) การใช้ภาพพจน์ (Metaphor) e) การเล่นเสียงหนักเบา (Rhythm/light and heavy syllables)
First, I need to analyze each line of the poem to identify the literary devices used and see which one is missing.
Starting with the first line: "ปลาทูชื่อดูชวน หวนคำนึงถึงเคหา"
Breaking it down:
Next part: "ชวน หวนคำนึงถึงเคหา" – "Invites to recall the sea". The word "ชวน" means "to invite", "หวน" is "to return" or "to recall", "คำนึงถึง" is "to think of", and "เคหา" is "sea". Not sure about literary devices here yet.
Second line: "คำนึงถึงแก้วตา พธูน้อยผู้กลอยใจ"
"คำนึงถึงแก้วตา" – "Thinking of the crystal eyes". "แก้วตา" literally means "crystal eye", which might be a metaphor (d) for something else, like eyes being as clear as crystal.
"พธูน้อยผู้กลอยใจ" – "The little Phthu who drifts heart". "พธูน้อย" might be a name or a term, and "ผู้กลอยใจ" means "one whose heart drifts" or is lost. Maybe metaphorical here as well.
Now, looking at the options:
a) การซ้ำคำ (Repetition): Are there repeated words? Let's see. The first line has "คำนึงถึง" twice? Wait, first line ends with "หวนคำนึงถึงเคหา", and the second line starts with "คำนึงถึงแก้วตา". So "คำนึงถึง" is repeated. That's repetition. So option a is present, so not the answer.
b) การหลากคำ (Polysemy/Word variation): This refers to using words with multiple meanings or varying words. The name "ดู" (Duu) might be a play on words since it sounds like "ดู" (to look). That's a form of wordplay, maybe polysemy. So option b might be present.
c) การเล่นสัมผัส (Tactile imagery): This involves senses related to touch. The poem mentions "แก้วตา" (crystal eyes) which is visual, not tactile. I don't see any references to touch, texture, etc. Maybe this is the one not present?
d) การใช้ภาพพจน์ (Metaphor): "แก้วตา" could be a metaphor for something else, like clarity or beauty. So metaphor is present here. So d is there.
e) การเล่นเสียงหนักเบา (Rhythm/light and heavy syllables): The poem has a certain rhythm. The structure of the lines might have a pattern of syllables with varying stresses. For example, the first line has "ปลาทูชื่อดูชวน หวนคำนึงถึงเคหา" – the syllables might alternate between light and heavy, creating a rhythm. So this is present.
So the question is which one is NOT present. If "การเล่นสัมผัส" (tactile imagery) isn't there, then the answer is c. Let me check again for tactile elements. The poem talks about eyes (visual), the sea (auditory or visual), and emotions (heart drifting). No mention of touch, texture, or physical sensations. So yes, c is the one not present.
The question asks which literary device is not present in the given poem. Here's the breakdown:
การเล่นสัมผัส (Tactile imagery) is absent, making c the correct answer.
{"correct_answer_key":"c"}
ในคำประพันธ์ที่ให้มา มีการใช้การเล่นเสียงหนักเบา (การเล่นเสียงหนักเบา) และการเล่นสัมผัส (การเล่นสัมผัส) อย่างชัดเจน เช่น "ชวน หวนคํานึง" และ "แก้วตา พธูน้อย" นอกจากนี้ยังมีการใช้ภาพพจน์ (การใช้ภาพพจน์) เช่น "ปลาทู" และ "แก้วตา" อย่างไรก็ตาม ไม่พบการซ้ำคำ (การซ้ำคำ) ในคำประพันธ์นี้
{"correct_answer_key":"a"}
Alright! Let's tackle this question. The user provided a Thai multiple-choice question about poetic devices. The question is asking which poetic device is not present in the given verse. The verse provided is:
"ปลาทูชื่อดูชวน หวนคํานิงถึงเคหา
คํานิงถึงแก้วตา พธูน้อยผู้กลอยใจ"
First, I need to understand what each poetic device means in Thai literature. The options are:
a) การซ้ำคำ (Repetition of words) b) การหลากคำ (Use of varied words) c) การเล่นสัมผัส (Alliteration) d) การใช้ภาพพจน์ (Imagery) e) การเล่นเสียงหนักเบา (Play on syllable stress)
I'll analyze each line for these devices.
Looking at the first line: "ปลาทูชื่อดูชวน หวนคํานิงถึงเคหา"
Second line: "คํานิงถึงแก้วตา พธูน้อยผู้กลอยใจ"
So, option a (การซ้ำคำ) might not be present here.
Next, option b (การหลากคำ) refers to using varied words. The verse uses different words, so this is present.
Option c (การเล่นสัมผัส) is alliteration. In Thai, this often involves repeating initial consonant sounds. Looking at the words:
So, there is alliteration in some parts, making option c present.
Option d (การใช้ภาพพจน์) is imagery. The verse paints images like "ปลาทูชื่อดูชวน" (mackerel calling out) and "แก้วตา" (crystal eyes), which create vivid pictures. So, imagery is used here.
Option e (การเล่นเสียงหนักเบา) involves syllable stress variation. Thai poetry often emphasizes syllable stress for rhythm. The verse has a natural flow, suggesting play on syllable stress is present.
Putting it all together, the poetic device not present is การซ้ำคำ (Repetition of words), which is option a.
{"correct_answer_key":"a"}