With answers from 41 AI models.
ภายใต้รัฐธรรมนูญ ฐานะหรือพระราชอำนาจใด เป็นพระเกียรติยศอันไม่ใช่ พระราชอำนาจที่สามารถใช้ด้วยพระองค์เองได้อย่างแท้จริง
Using dataset from OpenThaiGPT Evaluation Dataset.
ตามรัฐธรรมนูญ พระมหากษัตริย์ทรงเป็นจอมทัพไทย แต่การบังคับบัญชาทหารในทางปฏิบัติจริงนั้นเป็นอำนาจของรัฐบาลผ่านรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม พระราชอำนาจในการบังคับบัญชาทุกเหล่าทัพจึงเป็นพระเกียรติยศในทางสัญลักษณ์มากกว่าการใช้อำนาจโดยตรง ในขณะที่พระราชอำนาจอื่นๆ ที่ระบุในตัวเลือก พระมหากษัตริย์สามารถทรงใช้ได้จริงตามที่รัฐธรรมนูญกำหนด
{"correct_answer_key":"b"}
This question asks about which status or royal power under the Thai constitution is an honorary position that cannot be truly exercised by the monarch personally.
According to the Thai constitutional monarchy system, the monarch serves as Head of State but exercises powers through the government, parliament, and courts. The position of Supreme Commander of the Armed Forces (option B) is ceremonial, as actual military command is exercised through the government and defense ministry. The King is the titular head of the armed forces, but does not personally command military operations.
{"correct_answer_key":"b"}
This question is in Thai, so I'll translate it first and then analyze it:
"Under the constitution, which status or royal power is an honor that is not a royal power that can be exercised by the monarch himself/herself in reality?"
The options are: a. "The status as Supreme Patron of Buddhism" b. "The royal power to command all armed forces" c. "The royal power to appoint individuals as Privy Councilors" d. "The royal power to appoint royal household officials" e. "The royal power to amend the Palace Law on Succession"
This question seems to be about Thai constitutional monarchy and which powers are ceremonial versus which ones the monarch can actually exercise independently.
In a constitutional monarchy like Thailand, the monarch typically has ceremonial roles where real power is exercised through other government institutions. The question asks which of these is an honor/status (พระเกียรติยศ) rather than an actual power the monarch can exercise independently.
Let me analyze each option:
a. The status as Supreme Patron of Buddhism - This is largely ceremonial and symbolic as the monarch supports Buddhism but doesn't directly govern religious affairs.
b. The royal power to command all armed forces - In most constitutional monarchies, while the monarch may be the nominal head of the military, actual command usually rests with the government/military leadership.
c. The royal power to appoint Privy Councilors - This might be a power the monarch can exercise more directly as Privy Councilors serve as advisors to the monarch.
d. The royal power to appoint royal household officials - This would likely be a power the monarch can exercise directly as it pertains to their own household.
e. The royal power to amend the Palace Law on Succession - Laws of succession are typically constitutional matters that would require broader governmental/parliamentary approval.
Based on my understanding of constitutional monarchies, option b seems the most likely answer because military command is typically a nominal power rather than one exercised directly. In constitutional monarchies, civilian government and military leadership typically control the armed forces, with the monarch as a figurehead.
However, I need to be careful because I'm not completely familiar with the specific details of the Thai constitution. I'm basing my analysis on general principles of constitutional monarchies.
From what I understand, in Thailand:
Based on this understanding, option b (royal power to command all armed forces) seems the most likely to be a power that exists in title but not in practical independent exercise.
The correct answer is likely b.
The question asks which royal status or power under the Thai constitution is an honorary position rather than a power that can be truly exercised by the monarch independently.
In constitutional monarchies like Thailand, while the monarch is nominally the Commander-in-Chief of the armed forces, actual military command is exercised through the government and military leadership structure. The monarch's role as commander is largely ceremonial rather than operational.
Therefore, the position of Supreme Commander of the Armed Forces is a royal honor that doesn't translate to direct military command authority.
{"correct_answer_key":"b"}
The question asks which of the listed royal prerogatives or statuses is not a power that the King can exercise directly by Himself under the Constitution. Let's analyze each option:
The correct answer is Option A, as the status of being the Defender of the Faith is a ceremonial title and not a direct exercise of royal power.
{"correct_answer_key":"a"}
คำถามนี้ถามถึงพระราชอำนาจหรือพระเกียรติยศที่พระมหากษัตริย์ไม่สามารถใช้ด้วยพระองค์เองได้อย่างแท้จริง ตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พระราชอำนาจบางประการต้องมีผู้ลงนามรับสนองพระบรมราชโองการ (เช่น นายกรัฐมนตรีหรือรัฐสภา) จึงจะมีผลใช้บังคับได้
คำอธิบายตัวเลือก:
คำตอบที่ถูกต้องคือ ข้อ a เพราะเป็นเพียงพระเกียรติยศ (สถานะทางพิธีการ) ไม่ใช่พระราชอำนาจที่ต้องใช้ด้วยพระองค์เองหรือต้องมีผู้รับสนองพระบรมราชโองการ
{"correct_answer_key":"a"}
Okay, let's tackle this question. The user is asking about the Thai constitution and which royal authority or status is considered an honorary title that the King cannot exercise on his own. The options are a to e.
First, I need to recall the Thai constitutional monarchy's structure. The King's powers are mostly ceremonial, but some are exercised with the advice of the government or other bodies. The question mentions "พระเกียรติยศอันไม่ใช่พระราชอำนาจที่สามารถใช้ด้วยพระองค์เองได้อย่างแท้จริง" which translates to an honorary status that isn't a power the King can exercise by himself.
Looking at the options:
a) Being the patron of religions (อัครศาสนูปถัมภก). This is a traditional role, more of a symbolic status. The King is the upholder of religions, but this is likely an honorary title rather than an actionable power.
b) Command over the armed forces. In many constitutional monarchies, the monarch is the nominal head of the military, but actual command is exercised by the government. So this might be a ceremonial role, but the question is about a status that isn't an actual power. Wait, but the wording here is about whether it's a power the King can use himself. If the King can't command the military on his own, then this might be the answer. But I need to check.
c) Appointing Privy Councillors (องคมนตรี). The King appoints them, but in practice, this is done with advice. However, the Thai constitution might specify that this is a personal prerogative. Need to verify.
d) Appointing officials in the royal household. This is likely within the King's personal authority, as it pertains to his own staff.
e) Amending the Palace Law on succession. This is a significant power. The Palace Law (กฎมณเทียรบาล) regarding succession might require the King to act with other bodies, but I'm not sure. In Thailand, the succession is governed by the Palace Law, and amendments might need to go through certain procedures, possibly involving the government or parliament.
The key here is distinguishing between honorary statuses and actual powers. The question asks which is an honorary status (พระเกียรติยศ) that isn't a power the King can exercise on his own.
Option a is about being the patron of religions, which is a traditional, symbolic role. The King doesn't actively manage religious affairs but holds the title. So this is likely the correct answer.
Options b, c, d, and e involve various powers. For example, appointing Privy Councillors (c) and royal officials (d) are probably within the King's personal authority. Commanding the military (b) is a nominal role, but in practice, the government handles military command. However, the question is about which is not an actual power. If the King can't command the military on his own, then b might be the answer. But I need to check Thai constitutional specifics.
Wait, according to the Thai constitution, the King is the head of the armed forces, but actual command is through the government. So the King's role as commander is ceremonial. Therefore, option b is a royal authority that's honorary and not exercised personally. But the question is phrased as which is a status (ฐานะ) or royal authority that is an honorary title and not a power the King can use himself.
Alternatively, option a is a status (ฐานะ), while others are authorities (พระราชอำนาจ). The question includes both status and authority. The answer is the one that is a status (honorary) rather than an actual power. So option a is the correct answer because it's a status, not an authority, and thus can't be exercised by the King himself. The other options are authorities, even if some are exercised with advice.
The question asks which royal status or authority under the constitution is an honorary title that the King cannot exercise independently. Option a ("พระฐานะเป็นอัครศาสนูปถัมภก") refers to the King's symbolic role as the patron of religions, a ceremonial status rather than an actionable power. In contrast, options b, c, d, and e describe specific royal authorities (e.g., military command, appointments, amending succession laws), which, while often exercised with advice, are still defined as constitutional powers. The distinction lies in a being a purely honorary status (ฐานะ), not an exercisable authority (พระราชอำนาจ).
{"correct_answer_key":"a"}
This question asks, "Under the Constitution, which status or royal power is an honor but not a royal power that can be truly exercised by oneself?" The correct answer is A, the status of Upholder of Religions. While the King of Thailand holds this important symbolic position, it doesn't involve direct actions or governance in the same way the other options do. The other options involve actual decision-making power, even if exercised through advisors.
{"correct_answer_key": "a"}
The question asks which status or royal power under the constitution is an honorific and not a royal power that can be truly exercised by the King himself.
a: พระฐานะเป็นอัครศาสนูปถัมภก (The status of being the Patron of Religions): This is a symbolic role and honorific title. The King doesn't directly control religious affairs.
b: พระราชอำนาจในการบังคับบัญชาทุกเหล่าทัพ (Royal power to command all armed forces): While the King is the nominal head of the armed forces, this power is exercised through the government.
c: พระราชอำนาจในการแต่งตั้งบุคคลเป็นองคมนตรี (Royal power to appoint Privy Councilors): This power is exercised based on recommendations and consultations.
d: พระราชอำนาจในการแต่งตั้งข้าราชการในพระองค์ (Royal power to appoint officials in the royal household): This is a more direct power related to the King's personal staff.
e: พระราชอำนาจในการแก้ไขเพิ่มเติมกฎมณเทียรบาลว่าด้วยการสืบสันตติวงศ์ (Royal power to amend the Palace Law on Succession): This is a significant power, but it is also subject to certain procedures and considerations.
The most accurate answer is the one that is primarily symbolic and honorific.
{"correct_answer_key":"a"}
The question asks which royal prerogative, under the constitution, is not a power that can be exercised independently. The answer is the one that requires some form of collaboration or external influence.
The most likely answer is (e) because amending the Palace Law on Succession would likely involve some form of legislative process or approval, making it not a power that can be used entirely independently.
{"correct_answer_key": "e"}
คำถามถามเกี่ยวกับพระราชอำนาจหรือฐานะใดภายใต้รัฐธรรมนูญที่เป็น "พระเกียรติยศอันไม่ใช่ พระราชอำนาจที่สามารถใช้ด้วยพระองค์เองได้อย่างแท้จริง" ซึ่งหมายถึง เกียรติยศที่ดูเหมือนเป็นอำนาจแต่ในความเป็นจริงไม่ใช่พระราชอำนาจที่สามารถใช้ได้โดยอิสระอย่างแท้จริง
มาพิจารณาแต่ละตัวเลือก:
a: พระฐานะเป็นอัครศาสนูปถัมภก (Royal Patron of Religions): ตำแหน่งนี้เป็นเกียรติยศสูงยิ่งที่แสดงถึงบทบาทของพระมหากษัตริย์ในการอุปถัมภ์ศาสนาต่างๆ โดยเฉพาะศาสนาพุทธในประเทศไทย แม้จะเป็นตำแหน่งสำคัญ แต่ในแง่ของการใช้อำนาจ "ด้วยพระองค์เองได้อย่างแท้จริง" นั้น พระราชอำนาจนี้เป็นการแสดงออกเชิงสัญลักษณ์และศีลธรรมมากกว่าการใช้อำนาจบริหารจัดการโดยตรง
b: พระราชอำนาจในการบังคับบัญชาทุกเหล่าทัพ (Royal power to command all armed forces): ในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข พระราชอำนาจนี้เป็นไปในเชิงสัญลักษณ์และเป็นไปตามรัฐธรรมนูญ การบังคับบัญชาที่แท้จริงเป็นไปตามกลไกของรัฐบาลและกองทัพ พระมหากษัตริย์ทรงเป็นจอมทัพไทย แต่การบริหารจัดการกองทัพเป็นอำนาจของรัฐบาล
c: พระราชอำนาจในการแต่งตั้งบุคคลเป็นองคมนตรี (Royal power to appoint Privy Councilors): พระราชอำนาจนี้เป็นอำนาจที่สำคัญจริง แต่การแต่งตั้งองคมนตรีมักเป็นไปตามคำแนะนำของนายกรัฐมนตรีและรัฐบาล แม้พระมหากษัตริย์ทรงเป็นผู้แต่งตั้งอย่างเป็นทางการ แต่กระบวนการคัดเลือกมีอิทธิพลจากฝ่ายบริหาร
d: พระราชอำนาจในการแต่งตั้งข้าราชการในพระองค์ (Royal power to appoint royal household officials): พระราชอำนาจนี้เป็นอำนาจที่ค่อนข้างเป็นอิสระและเกี่ยวข้องกับการบริหารจัดการภายในพระราชสำนัก พระมหากษัตริย์ทรงมีอำนาจในการแต่งตั้งข้าราชการในพระองค์ได้โดยตรงมากกว่า
e: พระราชอำนาจในการแก้ไขเพิ่มเติมกฎมณเทียรบาลว่าด้วยการสืบสันตติวงศ์ (Royal power to amend the Palace Law on Succession): พระราชอำนาจนี้เป็นอำนาจที่สำคัญมาก แต่ในทางปฏิบัติ การแก้ไขกฎมณเทียรบาลมักต้องผ่านกระบวนการปรึกษาหารือและพิจารณาอย่างรอบคอบ ไม่ใช่พระราชอำนาจที่สามารถใช้ได้โดยลำพังอย่างแท้จริงในทุกกรณี
เมื่อพิจารณาจากคำถามที่เน้น "พระเกียรติยศอันไม่ใช่ พระราชอำนาจที่สามารถใช้ด้วยพระองค์เองได้อย่างแท้จริง" ตัวเลือก a: พระฐานะเป็นอัครศาสนูปถัมภก ดูจะสอดคล้องกับคำถามมากที่สุด เนื่องจากเป็นตำแหน่งเกียรติยศที่เน้นบทบาทเชิงสัญลักษณ์และศีลธรรมมากกว่าการใช้อำนาจบริหารจัดการโดยตรงอย่างแท้จริงเมื่อเทียบกับตัวเลือกอื่นๆ
ดังนั้น คำตอบที่เหมาะสมที่สุดคือ a.
{"correct_answer_key":"a"}
ภายใต้รัฐธรรมนูญ ฐานะ "อัครศาสนูปถัมภก" เป็นพระเกียรติยศและบทบาทเชิงสัญลักษณ์ในการอุปถัมภ์ค้ำชูทุกศาสนาในราชอาณาจักร ซึ่งแตกต่างจากพระราชอำนาจอื่นๆ ที่ระบุไว้ในตัวเลือก ซึ่งเป็นอำนาจตามรัฐธรรมนูญที่ต้องดำเนินการตามขั้นตอนและกลไกทางรัฐธรรมนูญ (เช่น การลงนามรับสนองพระบรมราชโองการ) แม้ว่าพระราชอำนาจเหล่านั้นจะไม่ได้ใช้โดยพระองค์เองอย่างแท้จริงในความหมายของการตัดสินใจโดยลำพัง แต่ก็เป็นอำนาจตามกฎหมาย ในขณะที่ฐานะอัครศาสนูปถัมภกเป็นบทบาทเชิงสถานะและเกียรติยศมากกว่าอำนาจในการกระทำการใดๆ โดยตรง
{"correct_answer_key":"a"}
The question asks which of the listed statuses or royal powers is a ceremonial honor rather than a power the monarch can truly exercise independently. Let's analyze the options:
Considering the options, the status as Upholder of Religions (a) is the most clearly ceremonial and symbolic role, representing a traditional honor rather than a direct, independently exercisable power in the same vein as appointing officials or commanding forces (even if the latter is exercised on advice). The other options involve more direct exercises of royal authority, even if some are exercised on advice.
{"correct_answer_key":"a"}
คำอธิบาย: พระฐานะ "อัครศาสนูปถัมภก" เป็นตำแหน่งเชิงสัญลักษณ์ตามรัฐธรรมนูญ แสดงถึงการที่พระมหากษัตริย์ทรงเป็นผู้คุ้มครองและสนับสนุนศาสนาต่างๆ ในประเทศ ซึ่งต่างจากพระราชอำนาจอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับการแต่งตั้งหรือการบัญชาการโดยตรง (แม้จะกระทำผ่านคำแนะนำของรัฐบาลหรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง) ฐานะนี้จึงถือเป็นพระเกียรติยศที่ไม่ได้ใช้เป็นอำนาจบริหารโดยตรงด้วยพระองค์เองอย่างแท้จริง เมื่อเทียบกับตัวเลือกอื่น
{"correct_answer_key":"a"}
This question asks about a royal prerogative under the constitution that is more of an honorific title than a power directly exercised by the monarch. Of the options, being the Supreme Protector of Buddhism (อัครศาสนูปถัมภก) is largely a ceremonial role and doesn't involve independent executive action. The other options all represent actual powers the monarch exercises (with varying degrees of counter-signature requirements).
{"correct_answer_key":"a"}
คำถามนี้ถามถึง "พระเกียรติยศ" หรือพระราชอำนาจที่เป็นเพียงเกียรติยศ ไม่ใช่พระราชอำนาจที่สามารถใช้ได้อย่างแท้จริงด้วยพระองค์เองตามรัฐธรรมนูญ ตัวเลือกที่ถูกต้องคือ "พระฐานะเป็นอัครศาสนูปถัมภก" ซึ่งเป็นพระเกียรติยศ ไม่ใช่พระราชอำนาจที่ทรงใช้ได้เองจริง ๆ ส่วนตัวเลือกอื่น ๆ เป็นพระราชอำนาจที่มีผลในทางปฏิบัติ
{"correct_answer_key":"a"}
คำถามนี้ถามถึงพระราชอำนาจที่เป็นพระเกียรติยศ แต่ไม่ใช่พระราชอำนาจที่พระมหากษัตริย์สามารถใช้ด้วยพระองค์เองได้อย่างแท้จริง ซึ่งหมายถึงพระราชอำนาจที่มีลักษณะเป็นเกียรติยศหรือสัญลักษณ์ ไม่ใช่อำนาจที่มีผลบังคับใช้จริง
ในตัวเลือกที่ให้มา:
ดังนั้นคำตอบที่ถูกต้องคือ "a" พระฐานะเป็นอัครศาสนูปถัมภก
{"correct_answer_key":"a"}
คำถามนี้ถามเกี่ยวกับฐานะหรือพระราชอำนาจที่เป็นพระเกียรติยศและไม่สามารถใช้ด้วยพระองค์เองได้อย่างแท้จริงตามรัฐธรรมนูญ ซึ่งหมายถึงพระเกียรติยศที่เป็นสัญลักษณ์หรือหน้าที่ที่ไม่ใช่อำนาจโดยตรงในการดำเนินการ
ตัวเลือกที่เกี่ยวข้องคือ "พระฐานะเป็นอัครศาสนูปถัมภก" ซึ่งเป็นตำแหน่งพระเกียรติยศที่แสดงถึงความเป็นผู้อุปถัมภ์ทางศาสนา ไม่ใช่อำนาจในการบริหารหรือใช้อำนาจโดยตรง
ดังนั้น คำตอบที่ถูกต้องคือ:
{"correct_answer_key":"a"}
คำถามนี้ถามถึงพระราชอำนาจหรือฐานะที่เป็นพระเกียรติยศตามรัฐธรรมนูญไทย แต่ไม่ใช่พระราชอำนาจที่พระมหากษัตริย์สามารถใช้ได้ด้วยพระองค์เองอย่างแท้จริง กล่าวคือ เป็นพระราชอำนาจเชิงสัญลักษณ์ที่ต้องมีผู้รับสนองพระบรมราชโองการตามรัฐธรรมนูญ ซึ่งในที่นี้คือ "พระฐานะเป็นอัครศาสนูปถัมภก" (ตัวเลือก a) เป็นฐานะเชิงเกียรติยศและเชิงสัญลักษณ์ที่พระมหากษัตริย์ทรงดำรงอยู่ตามรัฐธรรมนูญ แต่ไม่ใช่พระราชอำนาจที่ทรงใช้ได้ด้วยพระองค์เองอย่างแท้จริง
{"correct_answer_key":"a"}
ภายใต้รัฐธรรมนูญของประเทศไทย พระมหากษัตริย์ทรงมีพระราชอำนาจในฐานะประมุขของรัฐ แต่พระราชอำนาจหลายประการต้องดำเนินการผ่านคำแนะนำและความเห็นชอบของรัฐบาลหรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง พระราชอำนาจในการบังคับบัญชาทุกเหล่าทัพ (ตัวเลือก "b") เป็นพระราชอำนาจที่ต้องดำเนินการผ่านรัฐบาลและไม่สามารถใช้ด้วยพระองค์เองได้อย่างแท้จริง
{"correct_answer_key":"b"}
คำถามนี้เกี่ยวกับพระราชอำนาจภายใต้รัฐธรรมนูญ ซึ่งมีหลายฐานะที่พระมหากษัตริย์มี แต่ไม่สามารถใช้พระราชอำนาจนั้นได้ด้วยพระองค์เองอย่างแท้จริง โดยคำตอบที่ถูกต้องคือ "พระฐานะเป็นอัครศาสนูปถัมภก" ซึ่งเป็นฐานะที่มีเกียรติยศแต่ไม่ใช่พระราชอำนาจที่สามารถใช้ได้โดยตรง
{"correct_answer_key":"a"}
คำถามนี้เกี่ยวกับฐานะหรือพระราชอำนาจที่เป็นเพียงพระเกียรติยศ ไม่ใช่พระราชอำนาจที่สามารถใช้ได้ด้วยพระองค์เองอย่างแท้จริง ตามรัฐธรรมนูญไทย พระฐานะเป็น "อัครศาสนูปถัมภก" (ตัวเลือก A) เป็นเกียรติยศที่แสดงถึงบทบาทในการอุปถัมภ์ศาสนา แต่ไม่ใช่อำนาจที่ใช้ได้โดยตรงในการบริหารหรือการตัดสินใจ ในขณะที่ตัวเลือกอื่นๆ เช่น การบังคับบัญชาทุกเหล่าทัพ หรือการแต่งตั้งบุคคลต่างๆ เป็นอำนาจที่สามารถปฏิบัติได้จริง ดังนั้น คำตอบที่ถูกต้องคือตัวเลือก A
{"correct_answer_key":"a"}
First, the user has provided a multiple-choice question in JSON format, similar to the previous one. It's about the Thai Constitution, specifically regarding the King's powers or status.
The question is: "ภายใต้รัฐธรรมนูญ ฐานะหรือพระราชอำนาจใด เป็นพระเกียรติยศอันไม่ใช่ พระราชอำนาจที่สามารถใช้ด้วยพระองค์เองได้อย่างแท้จริง"
Which translates to: "Under the Constitution, which status or royal power is a honor that is not a real power that can be exercised by His Majesty Himself?"
The options are:
a: พระฐานะเป็นอัครศาสนูปถัมภก (The status as the Supreme Patron of Religion)
b: พระราชอำนาจในการบังคับบัญชาทุกเหล่าทัพ (The royal power to command all armed forces)
c: พระราชอำนาจในการแต่งตั้งบุคคลเป็นองคมนตรี (The royal power to appoint Privy Councillors)
d: พระราชอำนาจในการแต่งตั้งข้าราชการในพระองค์ (The royal power to appoint royal officials)
e: พระราชอำนาจในการแก้ไขเพิ่มเติมกฎมณเทียรบาลว่าด้วยการสืบสันตติวงศ์ (The royal power to amend the Palace Law on Succession)
I need to recall or know about the Thai Constitution. In Thailand, the King is a constitutional monarch, and many of his powers are ceremonial or require countersignatures.
From my knowledge:
The King is the head of state, but most executive powers are exercised by the government.
Specifically, the status as the Supreme Patron of Religion (a) is more of an honorary title and not a power that the King exercises directly in a practical sense. It's symbolic.
Options b, c, d, and e are actual powers that, while vested in the King, are typically exercised with the advice and consent of the government or through official channels, but they are more substantive powers.
The question asks for which one is "a honor that is not a real power that can be exercised by His Majesty Himself truly." So, it's looking for something that's purely honorary.
In the Thai Constitution, many royal powers require a countersignature, meaning they aren't exercised solely by the King.
But specifically, "พระฐานะเป็นอัครศาสนูปถัมภก" (Supreme Patron of Religion) is indeed a ceremonial title without direct executive power.
I believe the correct answer is a, because it's a status rather than an actionable power.
To confirm:
b: Commanding the armed forces – This is a real power, but it's ceremonial in practice.
c: Appointing Privy Councillors – This is done on the advice of others.
d: Appointing royal officials – Similar.
e: Amending succession laws – This might require parliamentary approval or is not directly exercised.
However, the key phrase is "พระเกียรติยศอันไม่ใช่ พระราชอำนาจที่สามารถใช้ด้วยพระองค์เองได้อย่างแท้จริง" which means "an honor that is not a royal power that can be truly exercised by Himself."
In the Thai context, the Supreme Patron of Religion is purely honorary and not something the King exercises as a power.
So, I think a is the correct answer.
Now, as per the initial instructions, I need to:
Provide a brief explanation.
Respond in JSON with the "correct_answer_key".
So, my response should be:
First, a brief explanation in text.
Then, a JSON object like {"correct_answer_key":"a"}
Make sure the explanation is brief.
ภายใต้รัฐธรรมนูญไทย พระราชอำนาจและฐานะของพระมหากษัตริย์หลายประการเป็นเพียงพระเกียรติยศที่ไม่สามารถทรงใช้ได้ด้วยพระองค์เองอย่างแท้จริง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง "พระฐานะเป็นอัครศาสนูปถัมภก" ซึ่งเป็นฐานะที่เป็นเกียรติยศทางพิธีการและศาสนาเท่านั้น ไม่ใช่พระราชอำนาจที่ทรงใช้อำนาจบริหารจริง เนื่องจากต้องอาศัยกลไกของรัฐบาลและรัฐธรรมนูญในการดำเนินการ ในขณะที่ตัวเลือกอื่นๆ เป็นพระราชอำนาจที่สามารถทรงใช้ผ่านกระบวนการที่เกี่ยวข้อง ดังนั้น คำตอบที่ถูกต้องคือตัวเลือก a.
{"correct_answer_key":"a"}
คำตอบคือ "พระฐานะเป็นอัครศาสนูปถัมภก" เนื่องจากรัฐธรรมนูญกำหนดให้พระมหากษัตริย์เป็นอัครศาสนูปถัมภก แต่นี่เป็นเพียงพระเกียรติยศเท่านั้น ไม่ใช่พระราชอำนาจที่สามารถใช้บังคับหรือออกคำสั่งได้โดยตรง
{"correct_answer_key":"a"}
คำถามนี้เกี่ยวข้องกับรัฐธรรมนูญและพระราชอำนาจของพระมหากษัตริย์ไทย ตามหลักการแล้ว พระราชอำนาจบางอย่างเป็นเพียงพระเกียรติยศหรือพิธีการ และไม่ได้ถูกใช้โดยพระมหากษัตริย์โดยตรง
พระฐานะเป็นอัครศาสนูปถัมภก (a) เป็นพระเกียรติยศที่แสดงถึงการอุปถัมภ์ศาสนา แต่ไม่ใช่พระราชอำนาจที่สามารถใช้โดยตรงในการบริหารหรือบังคับบัญชาโดยพระองค์เอง
ดังนั้น คำตอบที่ถูกต้องคือ "a" พระฐานะเป็นอัครศาสนูปถัมภก
{"correct_answer_key":"a"}
The question is about the royal powers and status under the Thai constitution.
The correct answer relates to a royal status or power that is not actually a power that can be exercised independently but is more of a ceremonial or honorary status.
{"correct_answer_key":"a"}
The question asks which status or royal power under the constitution is an honorary status rather than a substantive power that can be exercised independently. The correct answer is option A, which refers to the status as the supreme patron of all religions, a ceremonial role without direct executive power.
{"correct_answer_key":"a"}
คำอธิบายโดยย่อ:
ตามหลักการของระบอบกษัตริย์ภายใต้รัฐธรรมนูญ แม้พระมหากษัตริย์จะทรงดำรงพระฐานะเป็นพระประมุขของชาติและทรงมีพระราชอำนาจตามที่บัญญัติไว้ แต่บางพระราชอำนาจหรือฐานะทางกฎหมายเป็นเพียงพระเกียรติยศที่ไม่ใช่อำนาจที่สามารถใช้ได้โดยแท้จริงด้วยพระองค์เอง เช่น ฐานะ “อัครศาสนูปถัมภก” ซึ่งไม่มีผลในทางปฏิบัติในการบริหารจัดการทางศาสนาโดยตรง
ดังนั้น คำตอบที่ถูกต้องคือ:
{"correct_answer_key":"a"}
ฐานะ “อัครศาสนูปถัมภก” เป็นเพียงตำแหน่งเชิงพระเกียรติยศที่แสดงถึงพระราชภาระอุปถัมภ์ศาสนาต่าง ๆ โดยมิได้มอบอำนาจให้ทรงใช้สั่งการใด ๆ ได้จริง – ตรงข้ามกับข้ออื่น ๆ ซึ่งล้วนเป็นพระราชอำนาจที่ทรงใช้งานได้ตามรัฐธรรมนูญ (แม้ต้องมีผู้รับสนองพระบรมราชโองการ)
{"correct_answer_key":"a"}
“พระฐานะเป็นอัครศาสนูปถัมภก” เป็นเพียงพระเกียรติยศเชิงสถานะทางศาสนา ไม่มีพระราชอำนาจที่ทรงใช้งานได้จริงตามรัฐธรรมนูญ ต่างจากข้ออื่น (b‑e) ซึ่งเป็นพระราชอำนาจที่ทรงกระทำได้ตามขั้นตอนรัฐธรรมนูญ
{"correct_answer_key":"a"}
สถานะ “อัครศาสนูปถัมภก” เป็นเพียงพระเกียรติยศเชิงสัญลักษณ์ ไม่ใช่พระราชอำนาจที่พระมหากษัตริย์ทรงใช้ได้โดยลำพังจริง ๆ ต่างจากข้ออื่นที่เป็นพระราชอำนาจตามรัฐธรรมนูญซึ่งยังต้องมีการรับสนองพระบรมราชโองการหรือเป็นอำนาจเชิงจัดการจริง
{"correct_answer_key":"a"}
Option (a), "พระฐานะเป็นอัครศาสนูปถัมภก", is merely an honorific title. Under the constitution, while the King holds several royal powers (such as commanding the armed forces, appointing councilors or officials, and amending succession rules), this title does not confer practical, executive authority that the King can exercise directly. It serves only as a mark of honor rather than an operative power.
{"correct_answer_key": "a"}
คำอธิบาย: พระฐานะเป็นอัครศาสนูปถัมภกเป็นตำแหน่งที่มีลักษณะเป็นเกียรติยศที่ไม่ใช่พระราชอำนาจในการปฏิบัติใช้การอย่างแท้จริงเมื่อเทียบกับพระราชอำนาจในตัวเลือกอื่น ๆ ซึ่งเป็นอำนาจโดยตรงที่พระมหากษัตริย์สามารถใช้ออกไปสู่การบริหารประเทศ
{"correct_answer_key": "a"}
คำอธิบาย: ในรัฐธรรมนูญของไทย พระราชานุภาพบางประการที่ได้มอบหมายให้พระมหากษัตริย์นั้นไม่ใช่เพื่อการดำเนินการอย่างแท้จริงด้วยพระองค์เอง แต่เป็นลักษณะพระเกียรติยศหรือการกำหนดบทบาทในฐานะสัญลักษณ์ ตัวเลือก (a) "พระฐานะเป็นอัครศาสนูปถัมภก" เป็นการเน้นบทบาทในฐานะผู้คุ้มครองและรักษาศาสนา ซึ่งมีความเป็นสัญลักษณ์และพระเกียรติยศมากกว่าที่จะเป็นพระราชอำนาจในการปฏิบัติการโดยตรง
{"correct_answer_key": "a"}
สถานะ “อัครศาสนูปถัมภก” เป็นเพียงฐานะเชิงพระเกียรติยศ ไม่ใช่พระราชอำนาจที่พระมหากษัตริย์จะทรงใช้ด้วยพระองค์เองได้จริง ขณะที่ข้ออื่นเป็นพระราชอำนาจที่ต้องทรงใช้อย่างเป็นทางการตามบทบัญญัติรัฐธรรมนูญ
{"correct_answer_key":"a"}
สถานะเป็น “อัครศาสนูปถัมภก” เป็นเพียงพระเกียรติยศ ไม่ใช่พระราชอำนาจที่ทรงใช้ด้วยพระองค์เองได้จริง
{"correct_answer_key":"a"}
สถานะเป็นอัครศาสนูปถัมภกเป็นเพียงพระเกียรติยศ ไม่ใช่พระราชอำนาจที่พระมหากษัตริย์ทรงใช้อย่างแท้จริง จึงตอบ ข้อ ก.
{"correct_answer_key":"a"}
ในรัฐธรรมนูญ พระราชอำนาจหรือพระฐานะที่เป็นพระเกียรติยศอันไม่ใช่พระราชอำนาจที่สามารถใช้ด้วยพระองค์เองได้อย่างแท้จริง มักเป็นพระฐานะหรือพระราชอำนาจที่มีความหมายเป็นสัญลักษณ์หรือเป็นการยอมรับตำแหน่งหรือสถานะของพระองค์ โดยไม่มีการใช้งานทางปฏิบัติโดยตรง
ดังนั้น คำตอบที่ถูกต้องคือ (a) พระฐานะเป็นอัครศาสนูปถัมภก
{"correct_answer_key":"a"}
ตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พระมหากษัตริย์ทรงมีฐานะและพระราชอำนาจหลายประการ แต่พระราชอำนาจหลายส่วนไม่สามารถใช้ด้วยพระองค์เองได้อย่างแท้จริง โดยต้องปฏิบัติผ่านกระบวนการหรือบุคคลอื่น เช่น องคมนตรีหรือรัฐบาล
ในกรณีนี้ "พระฐานะเป็นอัครศาสนูปถัมภก" (ข้อ A) เป็นพระเกียรติยศที่ถวายแด่พระมหากษัตริย์ในฐานะผู้อุปถัมภ์และคุ้มครองพระพุทธศาสนา ซึ่งไม่ใช่พระราชอำนาจที่สามารถใช้ด้วยพระองค์เองได้อย่างแท้จริงในทางปฏิบัติ
คำตอบที่ถูกต้องคือ:
{"correct_answer_key":"a"}
Okay, let's tackle this question. It's in Thai, so I need to make sure I understand it properly. The question is about the Thai Constitution and asks which of the listed royal titles or powers is not a real power that the monarch can exercise on their own. The options are a through e.
First, I should recall the Thai constitutional monarchy structure. The King's powers are defined by the constitution, and some are ceremonial while others require approval or are subject to certain procedures.
Option a: "พระฐานะเป็นอัครศาสนูปถัมภก" translates to "Supreme Patron of Buddhism." I remember that the King of Thailand is the Supreme Patron of Buddhism, which is a traditional and ceremonial role. This is more of a symbolic title rather than an executive power, so maybe this is the answer? But I need to check the others.
Option b: "พระราชอำนาจในการบังคับบัญชาทุกเหล่าทัพ" means "Power to command all military forces." Under the current Thai constitution, the King is the head of the armed forces, but actual command is exercised by the government. However, this might still be considered a constitutional power, even if not actively used. Not sure yet.
Option c: "Power to appoint someone as Privy Councillor (องคมนตรี)." The Privy Council is an advisory body, and I think the appointment might require some process, maybe approval from the Privy Council itself or the Prime Minister? Or is it solely the King's prerogative?
Option d: "Power to appoint civil servants in the Royal Household." The Royal Household staff are under the King's direct appointment, so this is likely a power he can exercise on his own.
Option e: "Power to amend the Palace Succession Rules." The Palace Succession is governed by specific regulations. I believe the King can propose amendments, but they might need approval from the Privy Council or the National Assembly. If that's the case, then this isn't a power he can exercise alone.
Wait, the question is asking which is NOT a real power that can be exercised alone. So the correct answer would be the one that requires others' approval.
Looking back at option a: The role of Supreme Patron is a title without executive power, so it's a status, not an actual power. The question mentions "ฐานะหรือพระราชอำนาจใด เป็นพระเกียรติยศอันไม่ใช่ พระราชอำนาจที่สามารถใช้ด้วยพระองค์เองได้อย่างแท้จริง" which translates to "Which status or royal power is an honor that is not a real power that can be exercised by oneself." So the key is that it's a title (ฐานะ) rather than an actual power (พระราชอำนาจ). The question includes both statuses and powers, but the answer is the one that's a title (honor) not an actual power.
Option a is a status (ฐานะ) rather than a power (พระราชอำนาจ). The other options are all powers (พระราชอำนาจ), but some might require others' input. However, the question is specifically pointing out that the correct answer is a title (honor) that isn't a real power. So the answer is a. But wait, the options are labeled a to e, and the question says "ฐานะหรือพระราชอำนาจใด" meaning either status or power. The answer is the one that's a status (honor) not a power. So option a is the status, not a power, hence the correct answer is a.
Alternatively, maybe I'm mixing up. Let me confirm:
Other options are all powers (even if some require approval, they are still powers in the constitutional sense). So the correct answer is a.
The question asks which title or power is an honor that does not constitute a real authority the monarch can exercise independently. The key distinction is between status (ฐานะ) and executive power (พระราชอำนาจ).
Thus, the correct answer is a, as it is a symbolic title rather than an actionable power.
{"correct_answer_key":"a"}
พระราชอำนาจในการแก้ไขเพิ่มเติมกฎมณเทียรบาลว่าด้วยการสืบสันตติวงศ์ เป็นพระเกียรติยศอันไม่ใช่พระราชอำนาจที่สามารถใช้ด้วยพระองค์เองได้อย่างแท้จริง ซึ่งหมายถึงว่าพระมหากษัตริย์ไม่สามารถแก้ไขกฎมณเทียรบาลด้วยพระองค์เองได้โดยตรง ต้องมีการดำเนินการตามขั้นตอนและกระบวนการที่กำหนดในรัฐธรรมนูญ
{"correct_answer_key":"e"}
Alright! Let's tackle this question. The user provided a multiple-choice question in Thai about the monarchy under the constitution. The question is asking which position or royal power is an honorary title that the King cannot exercise by himself in reality.
First, I need to understand each option:
a) พระฐานะเป็นอัครศาสนูปถัมภก - The King's status as the patron of all religions. b) พระราชอำนาจในการบังคับบัญชาทุกเหล่าทัพ - Royal power to command all branches of the military. c) พระราชอำนาจในการแต่งตั้งบุคคลเป็นองคมนตรี - Royal power to appoint individuals as Privy Councillors. d) พระราชอำนาจในการแต่งตั้งข้าราชการในพระองค์ - Royal power to appoint officials in the Royal Household. e) พระราชอำนาจในการแก้ไขเพิ่มเติมกฎมณเทียรบาลว่าด้วยการสืบสันตติวงศ์ - Royal power to revise the rules of succession.
I recall that in Thailand's constitutional monarchy, most executive powers are held by the government, while the King's role is largely symbolic. The King does have some reserve powers, but they are limited and typically require countersignature from the Prime Minister.
Option a: The King being the patron of all religions is more of a symbolic role, not an active power. This seems like an honorary title.
Option b: Commanding the military is a significant power, but in practice, it's executed through the government and military leaders.
Option c: Appointing Privy Councillors is a real power, as the King can choose his advisors, though it's done in consultation with the government.
Option d: Appointing royal household officials is within the King's direct authority.
Option e: Revising succession rules is a critical power, but it's subject to legal processes and not something the King can unilaterally change without approval.
Considering these points, option a is more of an honorary title without direct exercise of power, making it the correct answer.
คำอธิบาย: พระฐานะเป็นอัครศาสนูปถัมภกเป็นตำแหน่งที่มีลักษณะเป็นเกียรติยศมากกว่าอำนาจที่ใช้ได้จริง ในขณะที่อำนาจอื่นๆ เช่น การแต่งตั้งองคมนตรี หรือข้าราชการในพระองค์ เป็นอำนาจที่ใช้ได้จริงแม้จะผ่านการปรึกษากับรัฐบาล
{"correct_answer_key":"a"}